Met een totaal van 26 jurypunten
Wim Keetbaas
Boulevard Blankenberghe
Gerard Hol:
De eenzame man. Zwart/wit in ultieme vorm. Ik weet natuurlijk niet of het in scene is gezet of zo tegen gekomen, maar eigenlijk is dat ook niet belangrijk. De compositie klopt voor mij helemaal, het mannetje staat op precies de goede plek, de hoge gebouwen links zorgen voor het evenwicht, en de schutting loopt oneindig door. De hoge contrasten maken het beeld compleet.
Harry Sikkenk:
Wim Keetbaas fotografeerde een oudere man met pet en een pakje in zijn hand tegen een hoog, gesloten, wit hek. Achter het hek is het silhouet van een stad zichtbaar. Opvallend is dat duidelijk te zien is dat het een nachtopname is maar dat het witte hek fraai doortekend is. Er zijn geen externe lichtbronnen te zien waardoor het beeld een sinistere of beklemmende uitstraling krijgt. Zou ik daar in de avond wel zo ontspannen kunnen lopen als deze man?
Rob Agterdenbos:
Wim Keetbaas maakte een klassieke zwart-wit foto. Alles klopt in deze foto. De verhouding tussen de zwarte en witte vlakken is prima in verhouding en zorgt voor een mooie compositie. Ook technisch is de foto prima verzorgd, het zwart is niet helemaal zwart en het wit is niet helemaal wit, maar ook een beetje doortekend. Dit zorgt voor een niet al te groot contrast en maakt de foto wat vriendelijker. Het grijze hek met de man met de pet zorgt voor een drager in het beeld.
John Schenk
Mijmeringen
Harry Sikkenk:
Het portret is van John Schenk, ook in zwart-wit uitgevoerd, je zou bijna gaan denken dat de jury alleen maar voor monochrome beelden gevallen is. Dit portret is in meerdere opzichten bijzonder, het harde licht dat precies op de juiste manier gestuurd is. De ingetogen blik, of heeft het juist iets hautains? Daarbij is het geheel technisch perfect uitgevoerd met gebruik van de hele toonschaal van doortekend wit tot diep zwart.
Rob Agterdenbos:
Het portret van John Schenk heeft iets vanzelfsprekends. De geportretteerde lijkt niet te poseren, is in zichzelf gekeerd. Heel eventjes trekt hij zich terug in zijn eigen wereld, misschien een moment van reflectie, en toen greep John zijn kans. In werkelijkheid is de foto vermoedelijk wel geregisseerd, maar in de praktijk ziet het er anders uit en dat voegt iets toe aan de kwaliteit. De techniek is ondersteunend maar prima toegepast.
Gerard Hol:
Dit portret is in zwart/wit uitgevoerd, de grijstonen zijn bijna niet aanwezig, zwart/wit is tot de essentie terug gebracht. Door het gebruik van het extreme zwart/wit, de serene uitdrukking en gesloten ogen van de man, heeft de maker een tegenstelling in het beeld gebracht, die het een eigen signatuur geeft en doet afwijken van de klassieke portret fotografie.
Hier onder het album met de foto’s die 25 jurypunten hebben gescoord.
Natuur - Conny-Schotanus
Als niet natuurfotograaf, heb ik geen idee naar welke vogel in zit te kijken, maar dat is niet zo belangrijk vind ik. De centrale compositie van deze foto zorgt ervoor dat er geen onduidelijkheid ontstaat waar het over gaat. De vogel contrasteert prachtig met de blauwe achtergrond, die ook nog eens terug komt in die prachtige blauwe ogen die echt uit zijn kop springen. Dat contrast, zowel de kleur als de scherpte, en het tere veertje in zijn bek, maken voor mij de foto.
Natuur - Inge-Duijsens
Een aanvliegende (landende) vogel, door de gespreide vleugels ontstaat en indrukwekkend beeld. Het wordt nog extra benadrukt door de symmetrie en de egaal groene achtergrond. Op deze manier wordt het een waar kunstwerk.
Open - Annemarie-Vermaat
Annemarie Vermaat heeft zelf een geweldig beeld samengesteld. Andre van Duin schreef ooit de carnavalskraker “Er staat een paard in de gang”. Annemarie maakte hier een variant op, met het verschil dat het paard in de gang ongeloofwaardig klinkt en het hert van Annemarie achter het bureau perfect past. Het valt niet mee om een fantasiebeeld te creëren dat overeind blijft. Annemarie is hierin geslaagd.
Open - Bianca van Soest
Een beeld waar je langer naar moet kijken om te kunnen zien hoe het gemaakt is. Een jong meisje op de rug, met haar armen naar achteren, in een veel te grote trui zodat de mouwen ruim over de handen vallen. Er valt naar te raden waarom zij zich zo wapent (?) Harmonieus gebruik van de kleur van de kleding en de achtergrond complementeren dit bijzondere beeld.
Open - Bianca van Soest
Een geweldig portret van Bianca van Soest. Doet denken aan een hedendaagse versie van het Meisje met de parel van Vermeer. Het meisje is voor deze foto een geweldig model; ze kijkt met een gedraaid hoofd toch naar de fotograaf, met een krachtige en zelfverzekerde blik. Het rode haar en de blauwe ogen met de blauwe blouse gaan prachtig samen. De kralenketting lijkt terloops geordend, maar is perfect van compositie. Een krachtig portret. Vermeer zou het zo willen schilderen. Je wil in de jury zitten, om zo’n foto op het podium te kunnen zetten.
Open - Ineke-de-Waal
Opvallend stilleven met zeer sterke beeldelementen. De platgeslagen aardbei op het bord, het kroontje van de aardbei zit op de vork die alleen als schaduw herkenbaar is. Het omgevallen glas en de plaatsing van het mes complementeren deze spannende compositie. Geen trucje met Photoshop om de kleur gedeeltelijk aan te passen, maar goed gekeken naar de beperkte kleur van de gebruikte accessoires. Knap gedaan!
Open - Ineke-de-Waal
De foto van Ineke de Waal laat een verzameling voorwerpen zien die je aantreft in de defecte pomp van een wasmachine. Wat een geweldig motief is dit. Wat een mooie aanzet voor een succesvolle documentaire serie krijgen we hier te zien! Ineke heeft deze verzameling objecten geweldig in beeld gezet. De foto doet denken aan het documentaire werk van Anne Geene, die ook graag wat humor in haar projecten stopt. De foto krijgt structuur doordat de afgebeelde objecten door Ineke heel geordend in beeld worden gebracht, alsof het belangrijke prehistorische vondsten zijn die ons verleden documenteren. In de praktijk krijgen we niets meer te zien, dan datgene wat we in onze broekzakken hebben laten zitten en we de moeite niet namen om ze er tijdig voor het wassen weer uit te halen. Een fantastische foto.
Open - Mariette-Aernoudts
De bloem. Wat een prachtige simpelheid. Als je dit kan verzinnen en op deze manier kan fotograferen, ben je gewoon een topper. Het beeld barst uit zijn voegen van simpelheid en suggesties, en klopt wat kleurstelling en compositie voor mij helemaal.
Open - Susan-Leurs
Hier wordt ik niet vrolijk van, maar wat een fantastisch beeld is dit. Bij dit soort foto’s kan je zo veel verschillende verhalen bedenken, en dat maakt ze zo interessant, en blijf je er naar kijken.
Straat - Rene-van-Rijswijk
Een sterk beeld van een eenzame man op een verder verlaten perron. De kleuren zijn heel ingetogen met de nadruk op blauwe tinten, zelfs de wellicht schreeuwerige posters aan de linker zijkant zijn in toom gehouden. De man staat op de juiste plaats en houdt het beeld in balans, uitstekende foto waar niets op aan te merken is.
Vakantiesfeer - Anja-Groot-Zwaaftink
Ze staart naar het strand, en heeft haar schoenen in haar handen. Zit de vakantie erop, of is die net begonnen? Lekker zo’n foto waar verschillende verhalen in zitten. Ze is mooi centraal in beeld gezet, haar hoofd net boven de horizon, het lekkere weer, haar kleding, alles werkt samen in deze foto om een rustig en interessant beeld te creëren.