Een schilderachtig landschap in de stijl van Jacob van Ruysdael. Mooie donkere voorgrond met een doorkijkje tussen de bomen wat nog extra geaccentueerd wordt door de wolkenlucht. De verstilling is voelbaar, ook door het ontbreken van overdreven scherpte wordt deze schilderachtige sfeer extra benadrukt.

Een bijzonder moment van een aanvliegende vogel met voer in de bek en 4 smachtende jongen op de rand van een hek. De achtergrondkleuren zijn fraai van toon en onscherpte. De vlakverdeling is goed, er is wel discussie geweest over het schuinlopen van het hek.

De foto van Casperina van ’t Pad is ronduit spectaculair, doordat de eekhoorn in de lucht tijdens een sprong scherp werd gefotografeerd. Het diertje kijk ook nog in de lens. De enige opmerking die je kunt maken is over de achtergrond. Die is mooi neutraal maar voegt ook weinig toe. Maar zoals gezegd een bijzondere foto.

Bij het bekijken van de inzendingen van deze wedstrijd komen er altijd foto’s voorbij die je zelf gemaakt zou willen hebben, en daar is dit er zeker 1 van. Een landschapsfoto waar alles op zijn plaats valt, het licht op de bomen, de fantastische dreigende lucht, en het frisse groen op de voorgrond, alles klopt gewoon op deze foto. Daar heb je waarschijnlijk als fotograaf zelfs een nat pak voor over als je met dit resultaat thuis komt.

Een kunstzinnige compositie van uiteen vallende bloemen in een blauwgroene vloeistof. Het geheel is zeer afgewogen en evenwichtig, het doet enigszins denken aan een werkstuk van Marc Chagall. Een dergelijk beeld verdient het om groot aan de muur te hangen. Als losstaand beeld is het al sterk, in een drieluik zou het wellicht nog meer impact krijgen.

Het lichte landschap van Hennie Mosselveld-Wiegers straalt een serene rust uit. Opvallend is haar keuze om de heuvels links en rechts in beeld te houden en aan te snijden. Het midden van de foto blijft daardoor leeg en versterkt de beeldopbouw. Hennie fotografeerde op een fantastische locatie en buitte de gelegenheid uitstekend uit.

Een hop met insect in de bek, gefotografeerd bij zonsondergang en het daarbij passende warme licht. Het tegenlicht geeft een fraaie lichtkrans zodat de vogel mooi loskomt uit de omgeving. De boomtak is nogal zwaar, de sprieten aan de onderkant kunnen wellicht nog wat weggewerkt worden.

Karin de Jonge maakte een fantastisch fantasiebeeld. Je lijkt een landschap te zien van een planeet die beschenen wordt door een grote maan of zon. We hebben geen zekerheid over wat we zien. De foto is met veel smaak opgebouwd. Goed van kleur, passend van schaal, niet helemaal abstract en uitstekend van compositie. Ze gunt haar fantasie de vrijheid.

De teerheid van een vlinder gevangen in tegenlicht. Ook hier weer die rustige monotone kleuren en de mooie onscherpte in de achtergrond. Dat samen met de lichte vignettering zorgt er voor dat je oog niet om de vlinder heen kan. De vlinder is dan ook haarscherp in beeld gebracht en op de juiste plaats in het beeld gezet, waardoor het totaal plaatje ook helemaal klopt.

Mary Thoms fotografeerde een lepelaar in de vlucht. De vogel staat er haarscherp op; we krijgen hem in vol ornaat te zien en hij staat prachtig in beeld. Precies op het goede moment gefotografeerd en technisch goed uitgevoerd.

Op de eerste blik lijkt het wel of ik naar een pentekening zit te kijken, door de vele grijstinten en de fijne weergave daarvan, ontstaat er voor mij een soort van surrealistisch landschap, waarin allerlei vormen samen komen in een beeld wat bijna symmetrisch lijkt, maar het gelukkig niet is. Die asymmetrie is voor mij zeer belangrijk, samen met het feit dat ik toch iedere keer dat ik naar deze foto kijk, een rustpunt vind in het midden van de foto, waardoor het compositorisch voor mij gewoon klopt.

De grafische foto van Bert Zantingh is perfect opgebouwd en technisch afgewerkt. De compositie van zwarte en witte vlekken is volstrekt in balans. Hoewel de abstractiegraad hoog is, denk ik zelf een kantoorgebouw te zien. Bert laat echter net niet genoeg zien om hierover zekerheid te krijgen. Het ritme van de vlakken is streng maar niet overal consequent en juist dat laatste maakte de foto van Bert extra aantrekkelijk.

Straatfotografie heb je in vele vormen en stijlen, maar een stukje emotie moet er van mij bij voorkeur altijd wel inzitten. Dat is in deze foto zeker aanwezig, sterker nog het bepaald de hele foto. De maker is lekker dicht op het onderwerp gekomen, en heeft het intieme moment mooi gefotografeerd. Ook de nabewerking met de lichte vignettering is helemaal op orde

Een bijzonder kinderportret op een spoorwegemplacement, de blik is hoopvol maar ook onzeker. Technisch zeer goed afgewerkt met een sterk verdwijnpunt in de linker achtergrond. Als losstaand beeld is het al sterk maar het wordt nog sterker wanneer er met meerdere foto’s meer context te zien zou zijn.

Een eindeloze kudde weglopende schapen in een oneindig landschap. Door de onscherpte voel je als het ware dat de schapen op drift zijn, echter geleid door hun herder. De nachtelijke sfeer met het hoge licht aan de horizon maken het tot een fraai en rustgevend beeld.

Indrukwekkend portret dat vanaf één kant belicht wordt. De schaduw is in het gezicht nadrukkelijk aanwezig, bij de kleding is het minder zichtbaar. De structuur van de achtergrond loopt ook over de kleding. Door de houding van het model ontstaat en een monumentale Driehoeks vorm die kracht uitstraalt. Deze kracht wordt ook benadrukt door het gebruik van de mooie lichte achtergrond en de kleding.

Straatfoto met een twist. Een vakkundig in elkaar gezette straatfoto, met een leuke twist. Hier is echt over nagedacht, het vuurtje wat de man krijgt, de blauwe tas, de afvalbak, de voorbijganger die langs loopt, het zou bijna echt kunnen zijn, uitgezonderd natuurlijk het vuurtje wat de man krijgt aangereikt. Mis hier en daar wat schaduw werking, maar in het geheel een leuk idee, met goede uitvoering.

Zwart/wit portret van een jonge vrouw. In deze foto is duidelijk perfect op de ogen scherp gesteld, en door het gebruik van een grote diafragma opening is er buiten de ogen dan ook bijna niets scherp. Daardoor ontstaat een mooi verloop van scherpte, waardoor een rustig beeld ontstaat. Dit samen met de fijne natuurlijk uitstraling van het model, maakt dit tot een zeer geslaagd portret.

De hoed. Het bewijs dat een intrigerende foto zeker niet altijd scherp moet zijn. In tegenstelling juist, door de bijna totale onscherpte ontstaat juist de geheimzinnigheid in dit beeld. Alleen het randje van de hoed lijkt scherp te zijn, en dat vind ik wel belangrijk, geeft me een beetje realiteit in dit verder vage beeld. Bij dit beeld kan je je eigen verhaal verzinnen, en dat geeft deze foto voor mij een stukje meerwaarde.

Jan Faber brengt de verbondenheid van mens en huisdier prachtig in beeld. Mens en dier lijken het moment op dezelfde manier te beleven. Ook dit dubbelportret is bijna niet te regisseren en dat maakt de foto puur. Het leven zelf op de foto zetten, is een uitdaging die we als fotografen allemaal voelen en die door Jan hier in beeld is gebracht.

Portret van een jongeman. De jongeman heeft een vogel op zijn schouder die hem aankijkt, maar hij kijkt niet naar de vogel, daardoor ontstaat er een bijzondere wisselwerking. De jongeman kijkt echt zeer gefocust in de camera en is haarscherp afgebeeld, in tegenstelling tot de vogel die juist niet scherp is. Daardoor is het een foto die bij mij vragen oproept, en wordt ik nieuwsgierig naar o.a. de relatie tussen die twee.

Dit lijkt wel een stil uit een voorstelling. Het licht komt van verschillende kanten en is prima gestuurd. De kop van het slachtoffer is goed belicht en de dader krijgt extra drama door de schaduw aan de voorkant van zijn gezicht. Mooi om te zien hoe alle spieren aangespannen zijn. Het rode haar maakt dit beeld compleet.

In tegenstelling tot het andere portret van John Schenk, oogt deze foto sterk geregisseerd. Ook bij deze foto is er sprake van een uitgesproken techniek. De fotografie van John is opvallend en spreekt aan. Hij moet er wel voor waken dat de effecten niet te veel worden overdreven, want dan gaan de foto’s er geforceerd uit zien.

Een eenzame man die aan het eten is en daarbij om een hoekje naar zijn televisie moet kijken. Mooi hoe het licht door de leuning van de eetkamerstoel op de grond valt. De vele fotolijstjes geven aan dat deze man veel herinneringen heeft. Het grote fotolijstje met zittend kind vraagt erg veel aandacht, misschien had dat iets gedraaid kunnen worden. Mooi beeld om te zien hoe je als oudere man je leven invult.

Een bijzonder stadslandschap. Door de hoeveelheid wit, samen met de haast fragiele gebouwen in bijpassende kleuren, ontstaat een vervreemde haast surrealistische sfeer in deze foto. De uitgekiende vlakverdeling en de open compositie versterken dit gevoel voor mij nog wat meer. Het lijkt alsof er maar 1 rijtje huizen staat in een verder verloren witte wereld. De fotograaf heeft zijn eigen wereld gecreëerd.

De foto van Marij van den Munckhof roept vragen op bij de kijker. Iemand met een rollator loopt alleen een mistig landschap in, zonder dat duidelijk wordt met welk doel de wandeling wordt gemaakt. Nare gedachten gaan door je hoofd, want je houdt toch een unheimisch gevoel over aan vooral zelf doen.

Elegante frêle vormen van een bloem die lijkt te zweven. Mooi verlicht en losgekomen van de achtergrond. Een foto als een allemansvriend. Liefdevolle schoonheid. Mariska Vereijken weet hoe ze de kijker kan verleiden met mooie beelden. Ze doet niets fout en haalt het mooiste boven. Vandaar met een sticker beloond.

Gewaagd om een nog net niet uit de knop gekomen bloem zo in beeld te zetten. Dit is wat het is en niets meer of toch wel, de bijzondere vormen en schoonheid worden op deze manier extra benadrukt. Heel fraai is ook de perfect passende achtergrond, niet zwart maar heel donker groen en iets lichter achter de knop. Stijlvol beeld!

Een indringend portret. Het vele zwart in deze foto in samenhang met de uitstraling van het model, geven de foto een sterke emotionele lading. De combinatie van het gebruikte licht, en licht/donker verhouding, houding model (vooral de handen en gesloten ogen) en standpunt van de fotograaf vallen in deze foto helemaal samen tot een sterk emotioneel beeld.

Martijn Droog maakte een bijna abstracte foto. Alleen de hand is herkenbaar. Martijn lijkt ons bang te willen maken. Misschien wordt er een gevangenis uitgebeeld, met daarin een wanhopig mens die zich opgesloten voelt. De maker windt er geen doekjes, zijn boodschap is duidelijk en daardoor blijft zijn foto wat langer in ons geheugen aanwezig.

Mirjam van Vooren maakte een vertederend dubbelportret. De foto maakt een pure ongeregisseerde indruk, de dames komen spontaan over en Mirjam zag het moment dat er oogcontact was, heel goed aankomen. De uitsnede is perfect, het moment kan haast niet beter in beeld worden gebracht. Het kunnen inschatten van een goed fotomoment lukt meestal maar af en toe. Goede straatfotografen, zoals Ed van der Elsken, hebben hier een extra zintuig voor.

Een foto van boven, die het moet hebben van zijn lijnwerking. Door het aparte hoge standpunt worden alle lijnen in deze foto mooi recht en ontstaat een zeer gestileerd geheel. De horizontale en verticale lijnen worden mooi doorbroken door de tractor die het land aan het ploegen is. De schaduwwerking in de horizontale lijnen en de (voor mij) juiste plaats van de tractor maken het beeld af.

Het portret van Peter Zuijdervliet is goed geslaagd. Het zwart is mooi doortekend en het wit niet te uitgebleekt. De techniek ziet er dus keurig uit en met de compositie is ook niets mis. De kracht van de foto zit in de manier waarop het model je aankijkt. Wat wil ze met haar blik zeggen? Het blijft een beetje mysterieus en dat geeft de foto iets extra’s.

Theatrale foto van een zittende man die omhoog kijkt. Gewaagd links onder in het vlak geplaatst en mooi uitgelicht. Door deze compositie wint het beeld aan zeggingskracht, tegelijk vraag je je af wat er aan de hand is of wat er gaat gebeuren. Een sterk en krachtig beeld, helaas met wat weinig informatie.

Sterke zwart-wit foto van een donkere man met een koptelefoon op, op een mooie manier enigszins diagonaal in beeld geplaatst. Het harde licht geeft extra dynamiek. Misschien kan de binnenkant van zijn rechter hand wat extra doorgedrukt worden, nu vraagt dit deel van de foto veel aandacht

Kinderen die in een smal straatje recht op je af komen hollen. Gelukkig heeft het voorste kind een wit shirt aan zodat hij goed loskomt van zijn omgeving. De omgeving oogt desolaat maar de kinderen zijn vrolijk. Misschien had het hoge licht aan het einde van het staatje wat doorgedrukt kunnen worden, nu blijft het erg veel aandacht vragen. Knap dat de fotograaf zelf onzichtbaar oogt, de kinderen kunnen zo over hem heen rollen.

Ilse Baay maakte een wat glamorous ogende straatfoto. Deels in zwartwit en deel in kleur waardoor de nadruk nog sterker op de dame komt te liggen. Deze techniek heeft voor- en nadelen en kan ook wat geforceerd overkomen. De dame valt graag op en dat heeft Ilse goed gezien. Haar kledingaccessoires worden nog aangevuld met een pakje sjek en een sigaret, zoals het een ware filmdiva betaamt.

De straatfoto van John Moest is echt prachtig. Precies op het juiste moment afgedrukt. Ook hier is de keuze voor zwartwit begrijpelijk. John fotografeerde drie beeldbepalende elementen op een manier dat het lijkt dat ze wat met elkaar te maken hebben. In de praktijk is het een samengeraapt geheel, dat vol tegenstellingen zit. De intieme poster, de fiets met kinderstoel en de kouwelijke en vermoeid ogende hardloper zorgen voor een glimlach op ons gezicht. Daarbij ziet de foto er ook nog technisch prima uit. De licht diagonale beeldplaatsing zorgt nog voor wat extra dynamiek

De vrouw achter de tafeltjes verkoopt duidelijk het overschot van haar groentetuin en de overtollige eieren van haar kippen. Onder de tafeltjes lijkt zelfs nog meer voorraad te staan. Haar uitdrukking nodigt niet echt uit voor een praatje, maar gezien de beveiliging van haar geldkistje heeft ze waarschijnlijk toch best wel wat klantjes. Het rode stoplicht trekt de foto naar een toch wel bijzonder absurd tafereeltje.

Margreet van der Voort maakte een karakteristieke straatfoto. Een valkuil voor straatfotografen is het teveel willen polijsten van het beeld. Straatfotografie is een rauwe vorm van fotograferen. Het moment en het motief zijn eigenlijk belangrijker dan een perfecte compositie. Margreet heeft dat goed begrepen. Ze fotografeerde een heel compleet straatbeeld, waarbij alles wat er te zien heef bijdraagt aan een compleet straatbeeld.

Een foto vanuit een standpunt wat niet vaak wordt toegepast in de straatfotografie. Door het hoge standpunt draait deze foto meer om de vormen en vlakverdeling. De diverse elementen staan, wat mij betreft, op een goede plaats. Het beeld blijft rustig door de monotone ondergrond, maar toch interessant genoeg om er langer naar te kijken

Een passerende man in de schaduw voor een troosteloze gevel die volop in de zon staat. Dicht getimmerde ramen en losse kabels tegen de gevel, het hele beeld bevat uitsluitend fraaie bruintinten. Wat betreft het moment van opname, in eerste instantie denk je dat de passerende figuur net iets te ver is doorgelopen, hij zit nu met zijn hoofd aan de schaduw vast, hetgeen misschien jammer is. Aan de andere kant geeft deze positie juist wat extra spanning aan het beeld, vooral met de schaduw van de krul boven zijn hoofd. Een sterk verhalend beeld!

Straatfotografie op afstand. Een bijzonder beeld , helemaal van deze tijd. Iedereen op deze foto is in zijn/haar eigen bubbel en hebben amper aandacht voor elkaar. De mooie egale ondergrond en de rustige kleuren van de personen zorgen voor rust in het beeld. De mensen zijn mooi verdeelt over de foto en vragen genoeg aandacht om het niet saai te laten worden.

De foto van Gerard van Dijk is prachtig opgebouwd. De verschillende elementen lijken door Gerard te zijn samengevoegd tot een evenwichtig beeld qua compositie, kleur en de grootte van de beeldelementen. Het verhaal is wat cynisch en lijkt zijn beleving te zijn van de Hollandse zomer. Er zit echter ook humor in de foto en dat maakt de kijker toch weer vrolijk.

Wilfred Riksen maakte een mooie reisfoto. Alles zit mee. Het model voelt zich niet bekeken en is relaxed op de foto gekomen. De kracht van de foto zit vooral in het portret zelf. Het fraaie verlichte hoofd met hoed, het vuurtje waarmee de sigaret wordt aangestoken en de doorleefde handen maken de foto. De entourage voegt daar maar beperkt wat aan toe.