Uitstekende macro opname met een grote dieptescherpte. Fraai van kleur met een neutrale achtergrond, vooral de kop en het oog zijn fascinerend. Aan de onderkant wordt het geheel wat rommelig, misschien wordt het nog sterker wanneer juist van de onderkant wat meer in beeld gebracht zou kunnen worden.

Een opname van een drinkende eekhoorn, gevangen in een plas water, waarschijnlijk gemaakt in een schuilhut. De monotone kleuren en het mooie verloop van de scherpte zorgen voor de rust in deze foto, waarin de eekhoorn en zijn weerspiegeling op een prachtige manier op zijn plaats vallen. Dat samen met het juiste moment, maakt dit een foto waar je met plezier naar kijkt.

IJsvogels behoren tot de mooiste vogels die we in Nederland kunnen zien. De vogels hebben daarnaast een spectaculaire techniek om vissen te vangen en naar binnen te werken. Martina van Raad heeft zo’n moment op fantastische wijze gefotografeerd. De schoonheid van de foto komt goed tot uiting en het moment is perfect gekozen. Het spetterende water zorgt voor dynamiek. Veel beter kun je een IJsvogel niet fotograferen.

Een mooi natuurlijk portret van een oudere man, scherp waar het scherp moet zijn, en een mooi scherpte verloop naar de achtergrond. De man voelt zich duidelijk op zijn gemak met de fotograaf en dat is te zien. Vind persoonlijk wel dat het in de nabewerking donkerder maken van de achtergrond iets minder opvallend had kunnen gebeuren.

Door het model wit te schminken, en de ogen donker te maken, haal je eigenlijk de eigen persoonlijkheid van het model weg en maak je er een object van, alleen de ogen blijven altijd zichzelf en dat is op deze foto goed te zien. Het is onmogelijk naar deze foto te kijken zonder de intense blik van het model te ervaren, en daar was het deze fotograaf waarschijnlijk om te doen, door de schmink is die intense blik versterkt, en dat maakt dit portret zeer de moeite waard.

Colette Lukassen maakte een bijzondere foto van een bijzonder model. Hoewel het verschijnsel genderdysforie langzaam uit de taboesfeer raakt, zijn foto’s van transgenders nog steeds confronterend. Colette kan goed met dit onderwerp omgaan en weet het vertrouwen van haar modellen te winnen. Dat betaalt zich uit in bijzondere foto’s die puur overkomen. De locatie van de foto is opvallend en lijkt niets met het verschijnsel te maken te hebben. Het model is zelfverzekerd en komt stoer over. De omgeving past daarbij.

Surrealistische reflectie van een museale omgeving. De honinggraatachtige structuur en de opvallende kleuren in het centrum maken dit beeld bijna buitenaards. Opvallend is de facet vormige ronde vorm aan de bovenkant, op deze manier wordt de symmetrie doorbroken. De cirkel is in zijn geheel in een zwart vlak geplaatst. Goed gekeken en fraai uitgewerkt!

De foto van Marga Nuijs is een beetje eng, net als de foto van Martijn Droog. Handen die wanhoop en gevangenschap tot uitdrukking brengen. Verder aangekleed met een mondkapje, als symbool voor gevaar. De setting liegt er ook niet om. Een abandoned place waar je niet wilt zijn. Marga zet het zwaar aan en effect gegarandeerd. De heftigheid is echter vooral vorm, want de inhoud is maar schijn. Laat je niet bangmaken want Marga doet het erom!

Eenzame man die vanuit een relaxfauteuil door de vitrage naar buiten kijkt. Goed uitgelicht, het oud zijn wordt nog extra benadrukt door het zwart-wit gebruik. Een indringend beeld!

Peter Willemse, de maker van deze foto, loopt altijd met een camera over straat en dat doet hij zeker in Parijs, als er weer een fotofestival is georganiseerd. Voor een straatfotograaf is dat een goede instelling, want je moet meters maken als je succes wilt hebben. Peter maakte een mooi beeld vanachter een kopje koffie. Hij voegde twee werelden samen. De droge wereld in de brasserie en de natte wereld erbuiten. Het idee is prima en de uitvoering ook. Goed gecomponeerd, het juiste moment, de gewenste voorbijgangers met paraplu en technisch in de hand gehouden

Uitzicht over zee. Een echtpaar (?) wat in alle eenzaamheid over zee uitkijkt, is dit het ultieme corona gevoel? De foto is in ieder geval zorgvuldig gecomponeerd, het is bijna perfect symmetrisch, en dat doet de foto goed, het zorgt bij mij voor rust. De wolkenlucht doorbreekt die symmetrie,( vraag me wel af of die echt is) maar zorgt wel voor een dreigend element, wat ook symbool zou kunnen staan voor de corona dreiging. Maar misschien zie ik wel dingen die de maker helemaal niet bedoelt heeft.

Een landschap, wat naar mijn mening alleen in de fantasie van de maker bestaat. Zo niet hoor ik het graag. De combinatie van elementen en de composite vind ik zeer geslaagd, alles past naadloos in elkaar, of het werkelijk zo gefotografeerd is. De vorm van de boom volgt prachtig de contouren van het berglandschap op de achtergrond. De gebruikte kleurstelling versterkt het totale beeld, naar een sfeer die de foto af maakt.

Goed gezien en knap uitgewerkt, een leeg reclamebord dat als een lijst in de ruimte staat. Mooi dat het figuur in de lijst er helemaal in staat, zelfs zijn voeten zitten binnen het extra kader. Opvallend is het licht, sterk hard tegenlicht met lange schaduwen en toch wordt het belangrijkste figuur fraai uitgelicht. Als extraatje ook nog de mooi belichte lantaarns aan de gevel.

Het regent, en natuurlijk laat je als straatfotograaf je camera niet thuis. Regen moet je gewoon gebruiken om interessante beelden te maken, en dat heeft deze fotograaf gedaan. Door het fotograferen door een verregent raam krijg je een mooie structuur in je foto, en creëer je sfeer. De personen in het beeld maken het plaatje compleet.

De straatfoto van Piet Kuijten is lekker pakkend. Een terras met een drankje, een gezellig moment en het poseren voor de selfie, zorgen voor een feestelijk gevoel, dat door Piet treffend in beeld is gebracht. Zijn keuze voor zwartwit is heel begrijpelijk omdat de foto er krachtiger van wordt.

Een surrealistisch beeld met een unheimische sfeer. Een passerend figuur langs een onduidelijk gebouw met felle lichten, is daar ook nog het silhouet van een man met hoed te zien? Een opname die perfect bij het onderwerp science-fiction past.

Een blik op een mogelijke toekomst, zo zie ik deze foto. Het beeld is mooi ontworpen, met als blikvanger de twee ruimteschepen (?), met op de achtergrond de stad van de toekomst. Ik zou er niet willen wonen, maar gelukkig zie ik nog mensen lopen, en ook nog wat eigenwijze huisjes staan van mensen die niet willen wijken voor de moderne woontorens. Het kleurgebruik, de architectonische chaos en de mooie diepte werking maken het een geslaagde weergave van wat de toekomst ooit zou kunnen zijn.

Gerda Hanemaaijer maakte een actuele foto. Het coronavirus houdt ons allemaal in de greep, maar Gerda vertaalde dat op een positieve manier, door iedereen een aureool te geven. Wellicht loopt ze vooruit op het langverwachte virus. Haar foto ziet er prachtig uit. Fantastische bewerkingen, mooie modellen en kleuren, zijn samengebracht in een pakkende compositie

De foto van Luc Soethout komt confronterend over. Alleen in ziekenhuizen worden er slangen en snoeren aan je lijf bevestigd. Het model van Luc heeft daardoor iets enige gelijkenis met een robot gekregen van een. De bevestiging van de slang in de nek van het model ziet er naar uit. Gelukkig ga je een beetje twijfelen aan het waarheidsgehalte van de foto. En die twijfel maakt de foto juist weer aantrekkelijk.

Het ultieme vakantie gevoel. Hoe simpel kan het zijn, terwijl iedereen zich in de vliegtuigen propt, zit je lekker in je stoeltje te genieten. Een mooi in elkaar gezet beeld (?) wat het thema vakantie gevoel voor mij mooi weergeeft. Het mooie weer, de mensen onder hun parasol, het vertrekkende vliegtuig, laat de vakantie maar beginnen.

Vrolijke foto van kinderen die op een trampoline staan en met water gooien. Op het juiste moment gefotografeerd met tegenlicht zodat het water goed te zien is. Gezien de druppels aan de voet van de rechter jongen is het wel duidelijk dat er meerder keren met water gegooid is. Prima belicht en mooi omgezet naar zwart-wit.